De eerste dagen in Ghana

Ik zit al een paar dagen in Ghana. Het is hier ontzettend warm, ik denk zo'n 40°C, ik zweet de hele dag door. Dit houdt in dat ik minimaal twee keer per dag onder de douche sta, en nog koel ik niet af. Jullie zullen wel denken, mens zeur  niet zo, hier sneeuwt het en is het koud! Ja dat weet ik allemaal wel, maar ik probeer alleen het verschil aan te geven, het verschil van in de tropen zijn! Ik zal een stukje uit mijn dagboek schrijven zo dat jullie weten wat ik doe en hoe ik me voel.

Zondag 2 februari 2003 het is half elf, nu is het echt tijd om afscheid te nemen van de mensen waar ik ontzettend veel van hou. Dit is een vreselijk dramatisch en verdrietig moment.  Ik vind het ontzettend  moeilijk om deze mensen los te moeten laten. Het is janken, brullen en snikken, maar ook een lach. Een lach en een traan gaan soms erg goed samen, het kan alles in een ander perspectief zetten. Het was heftig maar mooi om deze emotie te kunnen delen met deze mensen. Gek dat als je de douane door bent niemand aan je kan zien wat voor grote stap je op dat moment zet. Dit werkt ontnuchterend, het leven gaat gewoon door. Het mooie van opstijgen, als je de lucht in gaat, je letterlijk en figuurlijk Nederland en alles loslaat.  Mijn reis is begonnen.  Accra warm, plakkerig 21:00uur lokale tijd en nog steeds 30°C. Hier verlaat je het vliegtuig via een trap, om vervolgens met een bus naar het vliegveld gebracht te worden. Dus bij het aflopen van de trap rook ik de speciale geur van de tropen, voelde ik de warmte en voelde ik me thuis. Na de douane zie ik An, zij is de eerste persoon die ik in de armen vlieg. Buiten staan Peter Paul, Eliezer en Liesbeth, zij halen ons binnen met een wel heel warm welkom.  Ik voel me hier thuis alsof ik nog nooit weg ben geweest. Alsof ik niet diegene was, die smorgens zo'n dramatisch afscheid had gehad. Het voelt vertrouwd.  Winneba 23:00uur lokale tijd, Star bier en doorzakken met An en Liesbeth, het is gezellig. Mijn kamer, nummer 31, voelt direct vertrouwd en deze eerste nacht slaap ik prima weinig last van de warmte. Na mijn ontbijt en malaria tablet ga ik met An naar het kamp, we brengen een stel dat de kliniek daar gaat controleren voor het Franse dokters echtpaar die binnenkort komen. Mijn "eerste" nieuwe ontmoeting met het kamp, indrukwekkend hoeveel er veranderd is. Er is een internetcafe (vijf uur wachten voor je aan de beurt bent), en er zijn huizen gebouwd die er erg permanent uitzien, zorgwekkend maar tevens een verbetering. Wij laten het stel achter en vertrekken naar Accra om mijn dollars om te wisselen in Cedis, had dollars van Monique gekregen (je kunt beter euro's wisselen dan dollars Dollar koers is laag). Op de terugweg gaan we het stel weer ophalen in het kamp, bij het huis, het huisje waar ik eigenlijk in eerste instantie zou komen te wonen.  Maar dat gaat niet meer door en komt het doktersechtpaar er te wonen. Ik ga waarschijnlijk wel in het kamp wonen, maar dan elders. Rondom het huis is het volgebouwd met klaslokalen. Het is nu ern hele compound geworden, dovenschool, technische school, naaiatelier noem maar op het is er at the Daybreak compound. De mensen die hier op "onze" school zitten, dragen zelf bedrukte T-shirts, het xiet er erg professioneel uit. Op 4 februari ga ik mijn kamer inrichten, boxen en mijn muziek aansluiten, Wouter en Adina bedankt hiervoor, mijn installatie doet het goed. Na de lunch naar het strand waar we bestormd worden door de kinderen, even lekker zwemmen, relaxen wat lezen en schrijven. Savonds ga ik.met Theo bezig om de computer te installeren, na vele mislukte pogingen, heb ik eindelijk contact met mijn wel erg hippe, luxe laptop, Pap bedankt voor dit enorm mooie cadeau. 5 februari Pater Pieter is vandaag jarig, dus de eetzaal wordt versierd voor deze 77 jarige priester. An en ik brengen Theo naar Accra, naar Hope for Life en rijden daarna door naar Peter-Paul en Alice, zij hebben onlangs een drieling gekregen, dus we gaan op kraamvisite. Nog even langs CAS en naar de nog verder te bouwen bakkerij waar Theo straks komt te werken. 6 februari Ghana Collie is jarig Let wel zij is 33 jaren jong geworden vandaag. De boel is versierd, beneden in de eetzaal liggen kadootjes voor mij, spannend. Gisteravond om 23:00uur heb ik het cadeau van Monique uitgepakt, geweldig en ja ik moest vreselijk lachen en het is nu al bijzonder, bedankt lieverd. Van An kreeg ik een eigen gemaakte rugzak, gestoffeerd boekje en een etui voor het geld. Bijzonder om voor het eerst in mijn leven, mijn verjaardag elders te vieren. We gaan naar Swedru, waar we Lizzy ophalen om met haar naar een ander dorp te gaan. De vrouwen projecten van An, leuk om weer eens meegemaakt te hebben. In dit dorp krijgen we henna, die direct bij mij op mijn teennagels gesmeerd wordt (de bedoeling is dat ik nu direct trouw). De verse henna , is een groen prutje (spinazie) dat je op je nagels/voeten smeert. Als het opgedroogd is, spoel je eraf en heb je mooie oranje nagels, zomertenen. Mij  middag maal is jawel hutspot met hachee!! Gemaakt van yam met wortel, de hachee gemaakt met spek, het was heerlijk! Nu zit ik boven deze email te typen, Siësta tijd en tijd om de computer uit te proberen. 

Dit was een greep uit mijn dagboek, ik hoop dat ik jullie deze email snel kan toesturen en dat jullie er veel leesplezier aan mogen beleven.  Lidy Vos vanavond om 22:00uur drinken we een borrel op onze verjaardagen. Ik wens je een hele fijne dag toe en alle goeds voor de toekomst, ik denk aan je speciaal om 22:00uur Nederlandse tijd oké? Lieve mensen het ga jullie goed en ik hoop snel wat beter en meer op mijn computer te werken zodat ik jullie op de hoogte kan houden. Live you all, dikke kus van Ghana Collie.