De begrafenis

Vrijdag 22 maart vanmorgen om 05:30uur luiden de klokken al luid. Buiten hoor ik allerlei mensen die al druk in de weer zijn. Rond zes uur sta ik op en maak me klaar en trek mijn witte pak aan (was me verteld in het wit te komen in verband met een priester begrafenis). Toen ik buiten kwamen iedereen in donkere kleding zag, ben ik mijn kamer weer ingegaan . Ik wou me verstoppen, net doen alsof ik er niet ben, voel me super onzeker. Het idee dat ik buiten de toom val. Maar ik heb niets anders dus moet me vermanen en stap toch met rechte schouders mijn kamer uit. An en Liesbeth geven mij de bevestiging dat het goed is, toch sta ik te shaken en ben ontzettend nerveus. Vandaag ontmoet ik de mensen van de SMA die in Ghana werken, spannend. Rond kwart over 7 vertrekken we naar Cape Coast. Ik rij samen met An, Toon en de kok uit Winneba.  Het is ontzettend warm, we rijden met drie auto's achter elkaar naar Cape Coast, langs de zee door dorpjes en stadjes, langs Fort Amsterdam naar de kathedraal van Cape Coast welke hoog op een berg staat. Buiten hebben alle priesters, gekleed in witte gewaden, zich verzameld.  De kerk zit stampvol. Buiten zie ik een koor in rode gewaden zij zijn van de kerk uit Winneba, het koor uit Cape Coast in paars gekleed en het koor uit Buduburam zijn gekleed in het grijs. De mensen lopen achter elkaar in een lange rij langs de kist. Mannen en vrouwen krijsen, gillen, snikken en huilen luid, dit maakt het allemaal erg bijzonder. An en ik lopen langs de kist en nemen plaats naast een jonge nog niet gewijde priester (hier val ik niet zo op in mijn witte pak). De nichtjes Yvon en José van pater Obdam en Wim en Wilma komen bij ons in de bank zitten.  De mensen hier uitten hun emoties erg luid en openhartig. Er zijn verschillende priesters die spreken, mensen vanuit hey kamp en de SMA. De bisschop zingt een Ghanees lied wat ontzettend emotioneel is. Het collectegeld geef je met je rechter hand omdat je linker hand je "vieze" hand is. Je loopt in een rij naar voren in de kerk waar een box staat, waar je het geld in gooit. Als de kist weg gedragen wordt door Wim, Pieter Paul en Paul O'Keeve (Amerikaanse leek) maakt dit een SMA gebeuren wat erg bijzonder blijkt. De liederen, gebeden, het gegil en gehuil maakt deze begrafenis erg bijzonder. Vanuit de kerk moeten we een eind rijden naar de begraafplaats. Ook hier zijn veel mensen.  Kist laten zakken, zand erop bidden en zingen, niet heel anders dan bij ons. Na de ceremonie was er eten maar omdat er een ontzettend lange rij stond hebben wij dit overgeslagen en zijn gegaan. Met An, José en Yvon rijden we naar Saltpont, het plaatsje waar pater Obdam woont. Dit is erg armoedig, dus ik vond het er prachtig. Als je daar de compound op rijdt, rij je langs een laan van palmbomen en in de tuin allemaal witte beelden (kruisweg), en aangelegde hofjes. Echt prachtig en heel rustgevend. Yvon en José gaan mee naar Winneba, zij vliegen zondag weer terug naar Nederland en nemen vandaag afscheid van ome Jaap. Als zij hun spullen hebben gepakt, gaan we bij de paters naar binnen waar we kunnen eten. Hier zijn ome Jaap Obdam, Wilfried Kouwijzer (jonge priester net in Ghana) en Giles (Amerikaanse priester). Het was hartstikke gezellig maar moeten helaas afscheid nemen van deze gezellige mensen en terug naar Winneba waar we ook weer eten, ik de was doe en nog een email verstuur, nog even naar boven ga om te kletsen maar al snel naar bed ga.