Dag 15 van mijn exposure visit
Dinsdag 2 april Rond zes uur ben ik wakker en pak mijn tas voor een weekje Babaso. Ik zien Toon, Wilfried en Pieter uit de kapel komen, dan is het tijd voor ontbijt. We vertrekken rond half tien, dus nog tijd genoeg. Ik drink nog een kop koffie, ga me douchen, mijn kamer opruimen en insprayen to kill the animals. Daarna ga ik op de veranda zitten, want de spray is niet alleen heftig tegen het ongedierte maar ook voor de menselijke longen. Als ik op An zit te wachten, komt Liesbeth bij me zitten, erg gezellig. Er is een week, voordat Frits Hebben overleed, bij Liesbeth ingebroken. Twee overvallers kwamen in de nacht haar huis binnen. Chris was in Accra, de nachtwaker gevlucht, dus Liesbeth was alleen. Ze heeft het geld en haar tas door een gat, dat ze had gemaakt in het muskietennet, aan de overvallers gegeven. De overvallers waren gewapend. Liesbeth heeft gegild en geschreeuwd, maar ze bleef alleen, niemand kwam haar helpen. Maar wat wil je, de mensen die in het kamp wonen zijn getraumatiseerd, dus zij laten het wel om een ander ten hulp te schieten als er gevaar is voor eigen leven. De week erna vond zij, samen met Chris en Pieter, pater Frits Hebben dood op zijn kamer. Daarnaast heeft haar vader kanker, dus al met al is het logisch dat ze moe ziet, afwezig en gespannen is. We kletsen nu alleen over leuke dingen tot An komt om naar Babaso te gaan. We gaan op weg door dorpen en stadjes, ieder met zijn eigen producten en eigenheid. Iedereen draagt producten op het hoofd, je kunt zo gek niet bedenken of ze vervoeren het op het hoofd. Onderweg komen qe bij een shopje dat hele bijzondere houtsnijwerken maakt. An koopt er een vliegtuig voor een neefje, ik zit te twijfelen of ik iets voor Renée zou kopen. Maar de dingen zijn erg groot, ik zou niet weten hoe ik zo iets mee moet nemen naar Nederland. Onderweg eten en drinken we wat bij het SOS-kinderdorp, waar een restaurant bij zit. Als we onze weg vervolgen, merk ik dat het gebied steeds mooier en groener wordt, mooie bergen echt geweldig. Onderweg kopen we ananas, mango en sinaasappels voor Wim en Wilma "something from the road". Als we van de geasfalteerde weg afgaan komen we op een zandweg en rijden we Babaso in. Hier hebben An en Gea jarenlang gewerkt, dus als als we langs mensen rijden hoor je constant Sister Ama Akwaaba Sister Ama roepen. Dit is op een gegeven moment erg lachwekkend. Dit is echt hoe ik me Afrika had voorgesteld, primitief. De SMA compound bestaat uit het huis van de priesters, de kapel en daar achter het huis van Wim en Wilma. Het huisje van Wim en Wilma is echt ontzettend gezellig en knus. Mijn kamer is oké, maar de badkamer is verderop en dat vind ik wel spannend, ben niet zo'n held als het gaat om ongedierte. Ik ga me douchen waarna we samen eten in het huisje van Wim en Wilma. Ik ben blij als de generator aangaat en er licht is. In de verte zie ik lichtflitsen van onweer, prachtig is dat, en dan keiharde regen, gaaf en lekker fris. Gezellige avond kletsen, koffie leuten en een biertje erbij, maar voordat de generator uitgaat wil ik naar het toilet zíjn geweest en in bed liggen. Och flinkert, de heldin als het gaat om ongedierte, kikkers, torren en motten het gefladder en de geluiden maken dat als ik in bed lig nog even gespannen ben, vreemde omgeving en vreemde geluiden.
