Dag 17

Donderdag 4 april 2002 om half zeven allang wakker van alle geluiden die er zijn op de compound. Na het ontbijt en koffie gedronken te hebben met Frank en Kwaame, ga ik met Wilma de compound over. Er vindt een ossen training plaats, twee keer drie weken in het jaar, kunnen farmers getraind worden om met ossen te werken. Vandaag is er een os ontsnapt, dus iedereen is in rep en roer. Ze hebben varkens, waarvan de meeste al weg zijn, teak en grondbewerking. Ze hebben een bank om leningen af te sluiten, creditbank om farmers projecten door te laten lopen of om deze op te starten. Ze hebben een opslag voor landbouw producten en een winkeltje met kleding, schoolspullen, ingrediënten voor de zeep en bijbels en kruizen, erg veel en erg kitsch. Het huis heeft een gemeenschappelijke woonkamer en een keuken, er wonen twee priesters de rest van de compound is guesthouse. Het is een bedrijvige bedoeling hier in Babaso. Natuurlijk denk ik veel aan het werken hier in één van de projecten, maar dan misschien liever bij Wilfried en Herman, zijn gaan naar een nog minder ontwikkeld gebied. Het lijkt me geweldig, maar ook vreselijk spannend.  Babaso is al redelijk ontwikkeld en ik weet niet of ik dit kan, niet mailen geen telefoon I don't know. Pionieren in de bush, op zich heel gaaf, maar niet alleen.  We lopen nog even door Babaso, waar we de chief en een leraar ontmoeten die gratis Engelse les geven aan zo'n 30 mensen. Dit initiatief wordt gesponsord door World Vision een hele grote organisatie. We gaan Ejura in om boodschappen te doen voor het weekend.  Op straat lopen veel mensen in "rouw" kleding, ze hebben dan een heel weekend begrafenis welke erg duur is, maar zo belangrijk dat ze het er voor over hebben en het óók in stand houden. 

Mensen reageren over het algemeen erg enthousiast op mijn komst, vooral de kinderen. Ik denk dat ze mijn oorbellen erg interessant vinden.  Toch is het heel goed mogelijk dat deze, als ik in Ghana kom te werken, uit moeten. Maar dat zullen we zien.

Op de markt reageert iedereen erg enthousiast op onze komst. Vrouwen verzamelen zich direct om ons heen en lachen als je opkijkt.  De groenten zitten vol vliegen, echt ontzettend smerig. Maar de markt heeft zeker een gezellige sfeer. Alles op het platteland is anders. We kopen twee nog levende kippen bij de World Vision kippen farm, en vis, met alles er nog op en aan, niet schoongemaakt, bij de vrouw van Frank. Ja het échte leven. We kopen hout voor een schoolbord, hier had de school om gevraagt. Thuis maken we het eten dat we op de markt hebben gekocht klaar en het is heerlijk, bonen stew, gebakken banaan en yam. We kletsen nog wat, maar voor de generator uitgaat lig ik in bed. Al dat gedoe en gekrioel van dat ongedierte hier, rode spinnen, torren en wat nog meer, stemt mij niet vrolijk.