Dag 18

Vrijdag 5 april 2002 smorgens als de haan kraait ben ik al wakker. Vandaag gaan we naar een moslim dorp, waar Wilma een vrouwen groep draait en Wim gaat praten over bomen met de mannen. De weg is ontzettend hobbelig en het duurt lang voordat we er zijn. Met onze auto volgeladen met allemaal mensen die een lift willen komen we uiteindelijk aan in Njamebetjerè, een kleurrijk dorp. Als we ons voorstellen en iedereen (de mannen) een hand geven, antwoorden ze met hmmm. Dit klinkt hier heel normaal, hoor je veel, maar toch als je er op let is het vreselijk lachwekkend. Vandaag zal de planning die gemaakt was met de vrouwen niet doorgaan omdat er een bruiloft is. Het ziet er gezellig uit, af en toe gilt of joelt er een dame en moeten ze allemaal lachen. We wachten op een klein bankje bij de woning van de chief.  Wim en Wilma praten via een vertaler met de chief, je hoort namelijk niet rechtstreeks met de chief te praten.  Ik mag foto's maken, hier ben ik zo gelukkig mee omdat de mensen zo fotogeniek zijn, ik hoop dat ze lukken. Geweldig we mogen de bruid zien en haar bruidsschat, het meisje zit in een donkere hut, verstopt in haar sluier. Een triest gezicht. Zij moet binnen blijven totdat de ceremonie begint. Het lijkt alsof dit "kind", ze lijkt zo jong, niet weet wat haar te wachten staat. Haar bruidsschat bestaat uit wel 100 potten en pannen, waar ze dat in godsnaam moet laten? Zo groot zijn de hutjes nog ook weer niet. De chief nodigt ons uit om te blijven eten, dit doen we in zijn hut, we krijgen een rijstbal met soep en een stuk vlees. We rijden na deze ceremonie van dankbaarheid terug naar Babaso, onderweg val ik in slaap en als we thuis zijn, na hey eten en een siësta houden, val ik weer als een blok in slaap tot 16:00uur. Vanmiddag zou ik mee gaan boodschappen doen en helpen met de voorbereidingen voor het weekend, maar als ik wakker schrik van alle geluiden die ik buiten hoor, weet ik dat de boodschappen al gehaald zijn en de meeste voorbereidingen al getroffen. Alle leken komen dit weekend, An, PP, Paul O'Keeve Chris en Liesbeth en Amanda. Chris is ziek, ze heeft malaria en Amanda komt gewoon niet opdagen.  We kletsen, eten iets en dan gaan we een spel spelen Snakes and ladders. Cooperation  = samenwerking, dit is het thema van het leken weekend.  Als je op een ladder komt ga je omhoog, dan moet je de vraag positief beantwoorden, of je krijgt een positieve opmerking. Bij een snake ga je omlaag en is het iets negatiefs.  

Hier word ik zenuwachtig van.  Voel me op dit soort momenten; - in een groep praten - in hey Engels voorlezen en in het Engels antwoorden  - in het middelpunt staan.  Dus onzeker, transpireren, zenuwen bang dat ik op een ladder of snakes terecht kom, want dan moet ik iets in de groep hardop voorlezen VRESELIJK!!

Och wat voel ik me dan klein en onzeker en wat gebeurt er? Ik krijg a lot of snakes and  a lot of ladders ofcourse. Ach en dan doe je je best en valt het allemaal best mee. Op zich een leuk spel.