Goede vrijdag
29 maart 2002 Goede vrijdag Vandaag ga ik met Wonder, Junior (neefje Alice), Peter-Paul en Alice de kruistocht lopen. Met ons vijven lopen we naar het verzamelpunt vanwaar de kruistocht zal starten. Ik hoop dat ik vol hou want mijn darmen zijn nog steeds onrustig en ik voel me nog steeds niet lekker. Buiten in de straat, naast de kerk, hebben al veel mensen zich verzameld. We lopen in een lange stoet door de straten, en bij ieder kruis blijven we staan om te knielen en te bidden. Voorop lopen ze met één groot kruis en een kleinere en in het midden een auto met luidsprekers waaruit de gebeden en de liederen galmen. Ik denk dat we met zo'n 300 mensen deze kruistocht hebben gelopen, dertien kruizen, dertien keer bidden en knielen en het veertiende kruis werd afgerond in de kerk. Het was erg bijzonder. Zingen, bidden en lijden zoals Jezus heeft gedaan voor ons. Gelukkig was het vandaag niet ontzettend heet, wel warm en plakkerig maar goed vol te houden. Als we terug zijn bij de kerk hebben we er al 2 uur op zitten, voor ons tijd om naar huis te gaan. Tijd om te eten en klaar te maken voor de middagdienst, deze zal rond 14:00uur starten, een viering van ongeveer 4 uur!!! Ja ze zijn wel van lange kerkdiensten hier. Gelukkig komt An mij ophalen en ga ik vandaag terug naar Winneba. Heb een hele leuke tijd in Accra gehad, maar voel me vervelend door de diarree. Ik kan het wel volhouden maar leuk is anders. Als we thuis zijn storten Wonder en Alice zich op de voorbereidingen van het eten, en ik ga mijn tas pakken. Heb verder de puf niet iets te ondernemen, dit is mijn laatste dag in de big city en ik zit de film Jezus van Nazareth te kijken en te schrijven in mijn dagboek en loop wel 6x naar het toilet. Na het eten gaat Wonder naar de kerk, Alice aan het werk en kijken PP en ik ern video van een live concert van Pink Floyd. Junior is de kerk uitgevlucht en komt nu helemaal los bij Uncle PP en sister Colinda. Totdat An komt hang ik wat op de bank, drink koffie en luister naar goede muziek. Liesbeth en An zijn er rond half 5 en ik heb nog helemaal geen zin om weg te gaan en afscheid te nemen. Afscheid nemen vind ik al lastig en hier gaat het ook nog eens op een onpersoonlijke manier, geen hand geen kus niets. PP loopt wel mee naar de auto ( blijkt een gewoonte te zijn, bring you to the road), waarna wij op weg naar Winneba. Onderweg stoppen we bij een shop waar ze houtsnijwerken verkopen (Joe). Maar ik wil weg, naar huis. Ik kan me niet ontspannen omdat ik bang ben dat ik mijn broek poep Vreselijk!! Na deze lange reis zijn we eindelijk terug in Winneba, thuis in kamer 11, waar ik me kan ontspannen en op kan frissen. Het avondmaal bestaat uit toast met banaan en thee, in de hoop dat dit een stoppende werking heeft. In en rond de kerk is het ontzettend druk, dat heeft een bepaalde sfeer voor het zijn in een katholieke compound van katholieke kerk van Winneba.
