Witte donderdag

28 maart Witte donderdag om zes uur eruit om naar Madina te gaan, naar Frans Mulders de regionaal in Ghana. We reizen met de Trotro (de busjes), eerst naar het centrale busstation (Circle), waar we een busje naar Madina nemen. We zijn dik een uur onderweg maar toch nog te vroeg voor de afspraak met Frans. Pater Frans zit in Madina met drie andere priesters, welke een ontzettend groot werkgebied hebben. Zij hebben op een zondag, verspreid over hun gebied, elf missen te organiseren.  Als Frans er uiteindelijk is, laat hij ons de katholieke kerk zien, een mega grote kerk, maar deze blijkt nu al te klein. De katholieke school valt ook hun verantwoordelijkheid. Frans laat ons de Madina zien, flats en verschillende huizen waar hij over verteld. Frans is een relaxte man, ik mag hem graag, hoop dat hij mij ook mag, hij moet namelijk beslissen of ik terug mag komen naar Ghana of niet. Volgens PP had ik een goede beurt gemaakt door naar Madina te gaan. Vanuit Madina rijden we door naar Hopeland, een scholing en bezinningsoord voor de straatkinderen, gesteund door CAS.  Kinderen kunnen hier een vak leren. Ze hebben een tuin, kippen, konijnen, kaarsenmakerij en een keramiek oven. Ze hebben klaslokalen en scholingsmogelijkheden. Hier wonen jongens en meisjes van 15 tot en met 18 jaar voor een periode van drie - negen maanden.  Op dit moment zijn er 15 kinderen, zij mogen tot rust komen en bedenken wat zij in de toekomst willen gaan doen. Twee meisjes van de kaarsenmakerij zijn nu al zelfstandig, CAS ondersteunt hen tot 3 jaar om een eigen bedrijf op te zetten. Het ziet er allemaal erg professioneel uit. Het ligt afgelegen, heeft niets met de SMA te maken, maar is wel onderdeel van CAS, dus PP gaat er elke donderdag heen om contact te onderhouden. Als we terug rijden richting Accra, wijst PP me op wel hele speciale grafkisten, grafkisten in de vorm van auto's vissen of huizen. Deze stonden vorig jaar in het Afrika museum en stonden in het Dela magazine. En nu rij ik er zomaar langs, op de plek waar ze gemaakt worden, leuk is dat. Savonds ben ik erg moe, en het huis zit weer vol met mensen. Veel kinderen dieik een ballon geef, die ik van Monique heb gekregen.  Dit vinden ze geweldig, voor 5 minuten en dan is er nog maar 1 heel. Als ik in bed lig hoor ik het gillen en krijsen van de duiveluitdrijving in de kerk die achter het huis staat, vreselijk. En aan de voorkant van het huis zijn ze bezig met de Witte-donderdag viering. Ik voel me moe en heb nog steeds erg last van diarree, heel erg.