Kennismakings weekend

Zaterdag 16 februari, het ontbijt staat al klaar, dus ik kan zo aanschuiven. De dag begint vroeg en we kletsen er lustig op los. Heel gezellig, geen ochtend humeur, niets. Na het ontbijt gaan we met Ryan naar het museum waar hij uitleg geeft over de opbouw van het verhaal dat het museum verteld. Over symbolen, gebruiken en het ontstaan  van deze opbouw. Na het bezoek aan het Afrika centrum en een kop koffie is het tijd voor een associatie spel aan de hand van begrippen: ontwikkelingswerk  - Missionairewerk Kan het een los van het andere? Deze opdracht was gericht op beeldvorming, verwoorden van waarom de SMA? Dit maakte me onzeker, omdat ik dacht dat ik het al wel helder had of moest hebben. En dat heb ik niet, nog niet. Ben er open ingestapt, vrij van oordeel en vrij van werk richting. Dit moet natuurlijk nog duidelijk worden, meer concreet. Maar ik wil alles al direct kunnen/kennen en weten. Maar ik heb moeite met duidelijk te verwoorden van wat ik wil, lastig deze onzekerheid voor een perfectionist als ik! Het eten gebeurt in de Refter, een grote eetzaal welke volstaat met lange tafels. Hier eten de paters, broeders en zusters die in het missie huis wonen. De sfeer is goed, ze kunnen ouwehoeren als de beste. Ik raak zo enthousiast en voel me hier zo op mijn plek echt heel apart, wel geweldig fijn.             Na het eten loop ik met Alex en Maureen door de tuin, langs de begraafplaats en de kruisweg, heerlijk even een frisse neus halen en ruimte maken voor het middag programma. 

Groepsgesprek rondom symbolen: ik had mijn geluksbuidel meegenomen Deze staat voor vriendschappen, liefde en kracht. Na de symbolen volgt de ontmoeting met de bestuursleden van de SMA, vormingscommissie en onze docenten. De sfeer is zo ontzettend goed dat ik er emotioneel van wordt. Ik voel me op mijn gemak, heel erg thuis, geaccepteerd en ben blij dat ik hier mag zijn, bij deze mensen, bij deze organisatie.  Bedankt. In de avond ontmoeten we Poolse studenten (Frans-talig) Ceacar, Lucas en Joseph. Leuke mensen. Ceacar en Arthur zijn aanspreekpunt voor als er iets mis gaat of besproken moet worden. Zo ontzettend jammer dat ik geen Frans spreek, er was zoveel te zeggen, te vragen en te weten. Jammer. Door Theo komt míjn geluksbuidel ter sprake, deze moest uitgepakt worden, iets wat altijd veel nieuwsgierigheid en vragen op roept. Leuk is dat. Weer een latertje, maar de gesprekken zíjn goed, vruchtbaar en er zit ontwikkeling in. Arthur is ineens een heel ander mens, het ijs lijkt gebroken, een bijzonder mens, een maatje. Één ding staat nog steeds, ik zit op de goede weg, ik heb een goede keus gemaakt.