Palm zondag

Vandaag gaan we naar de South campus voor Palm Pasen, de processie en de mis. We sluiten aan bij een grote groep mensen en krijgen een echte palmtak waarmee we de processie gaan lopen. We lopen achter de priester en een drumband aan, we zingen, lopen en dansen naar de kerk, ondertussen wuiven we ritmisch met onze palmtakken. Dit vind ik geweldig mooi, samen bidden en zingen hier word ik best emotioneel van, geweldig! De kerk is versierd met palmtakken, de priester haf een leuke preek en tijdens de collecte zingt het koor uit volle borst en speelt de band opzwepende muziek wat het geld weggeven heel leuk maakt. De mis was geweldig.  We rijden terug door stoffige straatjes, langs de markt, oude huisjes en mooie mensen. Een fotogeniek stadje.  Ik hoop dat ze in Accra mijn camera kunnen maken, want een geleend toestel is niet fijn. Thuis eten we fufu met pindasoep (yam gestampt tot een kleffe bal) erg lekker. Daarna is het tijd om te relaxen om later naar Accra te reizen om Yvon en José naar de airport te brengen. Ik blijf met An in Accra ga naar CAS met Peter-Paul. We rijden langs dorpen, het kamp en markten, in Accra is het erg druk, veel auto's en mensen die van alles verkopen langs de kant van de weg. Ze dragen hier alles op het hoofd, bijzonder om te zien.  Het lijkt alsof de mensen hier op vuilnis leven, overal liggen plastic waterzakjes, in Ghana moet je alles verpakken, als je iets koopt moet het in plastic of papier gewikkeld worden, of zelfs een vieze zakdoek. Als je naar iemand toe gaat neem je iets mee van de straat (Something from the road). Ghana kent enorm veel tradities, dus moet je je enorm aanpassen. Zo had ik mijn ketting met een steen eraan om in de kerk, deze moest achter mijn shirt dragen omdat er gedacht kan worden aan boze geesten of Voodoo. Veel kerken doen aan duivel en geestuitdrijven, hypnose en andere best duistere zaken. 

Chris wil graag naar Liberia om een brug slaan tussen Ghana en Liberia. Ze wil graag de Liberianen uit het kamp terug laten keren naar huis, en hen daar begeleiden een bestaan op te bouwen. Geweldig initiatief, ik krijg steeds meer idee van wat ze in het kamp doen of wat er te doen is. De gesprekken met Chris en Liesbeth zijn goed om me een betere voorstelling te kunnen maken.

Als de nichtjes Obdam op het vliegtuig zijn gestapt gaan An en ik naar Peter-Paul en Alice. An had me gezegd dat Alice tv kijkt,welke op een hoog volume aanstaat, Peter-Paul luistert naar muziek en de wereldontvanger. Alice is gek op troepjes. Ze wonen in Mamprobi in een flat drie hoog. Voor het huis is een school en de katholieke kerk, aan de zijkant de markt. In de straat is het dus altijd druk en lawaaierig. Zoals An had gezegd, in het huis stond alles aan, dus veel lawaai en was het vol met troepjes. Dus An en ik gaan naar buiten het balkon op waar we de avond vol kletsen.